MR. HIGH NA ŚNIADANIE

Dzisiejszy poranek. 7:00. Pobudka. SMS od Niego.  

Mr. High: Miałabyś ochotę na spacerek? 

Ja: Tak z rana?

Mr. High: Si

Ja: OYE! Si

Mr. High: Czyli tak?

Ja: Tak

Mr. High: Super! Już się zbieram

Ja: Tylko się nie przewróć!

Byłam pewna, że po tygodniu nieodzywania się, rozochocony etap pod szyldem Mr. High został definitywnie zakończony. Oswajałam się z tą myślą, a tu proszę, Szanowny Pan przypomniał sobie... Z pewnością powinnam czuć się zaszczycona...Zwlokłam się z łóżka, czego nie czynię o tak wczesnej porze (nikomu innemu bym na to nie pozwoliła) Spotkanie, do którego de facto miało już nie dojść, to jak wygrana. Muszę się dowiedzieć  DO CZEGO TO WSZYSTKO ZMIERZA. Kategorycznie należą mnie się wyjaśnienia! 

Na spotkanie szłam jak na wojnę, z pełnym, wrecz bajońskim arsenałem pytań. Przez cały okres znajomości moją głowę przepełniały pytania, KTÓRYCH NIE WYPADAŁO ZADAĆ lub które należałoby ZADAĆ PO RAZ KOLEJNY (chociażby: Dlaczego nie odpowiadasz na moje wiadomości? Dlaczego nasze spotkania mają tak krótki wymiar czasowy? Kim my właściwie dla siebie jesteśmy? Czy Ty aby na pewno nie masz nikogo? itd.) Musiałam uzyskać odpowiedzi, nawet za cenę pukania do drzwi jego prywatności. Nie zastanawiałam się już, czy wypada, czy nie wypada. Dotykał mnie i ja go dotykałam w niecenzuralny sposób. Wobec czego, niedozwolone pytania powinny być przy tym "pikusiem" 

Całą godzinę spędziłam przed lustrem. 15 minut spędziłam na upiekszaniu się, przez pozostałą częśc układałam w głowie pozew o określenie naszych spotkań. Zachowam spokój i równowagę wewnetrzną, niczym mistrz ZEN. 

ZA CHO WAM

ZA CHOOOO WAM

ZAAAAA CHO WAAAAM

Wdech nosem, wydech ustami. Wdech nosem...JEGO USTAMI. 

Przyjechał na motorze. Od stóp do głów, opieczętowany strojem motocyklisty. 

Zaskoczyło mnie jego wdzianko, czemu dałam głośne ujście. Mrrrrrrrrrrrrrrrr. SKUP SIĘ KOBIETO!

- Dzwoniłem do Ciebie tuż przed wyjazdem. Nie odbierałaś, nagrałem się na automatycznej sekretarce. Odsłuchałaś?

- Tak - odpowiedziałam zgodnie z prawdą. 

- I????

- Przyjeżdżasz, tulisz, całujesz. Przyjeżdżasz, tulisz, całujesz. Przyjeżdżasz, tulisz, całujesz. Przyjeżdżasz  tulisz, całujesz...Tylko tyle słyszałam - Nie wypowiedziałam tej prawdy na głos.

- Halo Baza mamy łączność? - zapytał dla pewności

- Tak - ewidentnie skłamalam. OJ, TY WSTRĘTNA KŁAMCZUCHO!

Przy Nim trudno o łączność. Przy Nim odplywam. Przy Nim czuje się jak mało inteligentny, nieporadny i niepozbierany człek. Przy Nim jestem naga, odessana od swojej kobiecej niezależności. Przy Nim na nowo staje sie małą dziewczynką, która oddaje się słuszności sprawy. 

Podsumowanie 30 MINUTOWEGO SPOTKANIA (bo znowu śpieszył się...GDZIEŚ TAM...):

Rozmowy vs "niedozwolone" czułości w miejscach publicznych czułości - 10:1  TO JEST WYNIK!!!

Jego prywatne opowieści - JEDNA CUDOWNIE UROCZA OPOWIEŚĆ O NARODZINACH SYNA

Pocałunki - 90% namiętności, za brakujące 10% odpowiadają moi sąsiedzi. Małe miasteczko, nie mogłam wyjśc z przeświadczenia, iż wszyscy siedzą w oknach. 

Rozluźnienie - hmmm...50% z powodu: patrz wyżej

Zadanych słusznie pytań - 0 ZERRROOOOO! = Potencjał spalił na panewce!!!

To chyba najnudniejsze stwierdzenie na tym blogu (i w moim świecie) 

Przysięgałam sobie, że już nigdy w życiu go nie użyję. Co do licha się ze mna dzieje? Co jest ze mną nie tak! Powinnam się na siebie obrazić? 

Spora część mnie nienawidzi Jedynej Singielki w mieście, za przebieg spotkania. Przecież miałam sobie ulżyć, pytając...Pozostała pociesza: "Pozwól pójść własnym torem. Jeśli coś ma się wydarzyć, to się wydarzy"

...nie ma bowiem skutecznego lekarstwa na syndrom Mr. High - "za mało rozmawiamy, za dużo dotykamy" Nic nie mogę poradzić. To nawet zabawne...