NIE CHCĘ GO!

Dwa dni temu spotkałam się z Czarującym Czarkiem. CC jest mężczyzną po czterdziestce, posiada rodzinę oraz dzieci (zaznaczam, na wszelki wypadek, hehe). Zawodowo zajmuje się szeroko pojętą muzyką: posiada własne studio nagraniowe, jest wokalistą, muzykiem i podobno …podrywaczem. Poznałam go podczas castingu, podczas którego poszukiwał tancerek do swojego zespołu. Na tym zakończę pełną charakteryzację jego osoby. Kiedy zapytał o Pana X, nie mogąc i nie chcąc kłamać, przedstawiłam fakt dokonany, a mianowicie, iż  nie jesteśmy już ze sobą. Był w szoku (jak wszyscy inni…) Od razu wyrecytował mi listę GOTOWYCH ODPOWIEDZI na nurtujące mnie od samego początku pytanie „Dlaczego Pan X zrezygnował ze związku ze mną?”:

1.            „Ktoś życzliwy musiał mu poopowiadać coś złego na twój temat”

2.            „Pewnie jest zazdrosny”

3.           „Może nie wytrzymywał presji, kiedy wyjeżdżałaś na koncerty i występy. Nie chciał ci o tym     mówić, bo facet nie lubi się z takich spraw spowiadać.”

4.          „ To irracjonalne. Na pewno do siebie wrócicie! Ja z moją zoną też się rozszedłem na pewien czas, by dać sobie trochę przestrzeni, by spojrzeć na związek ”z boku”. Tak się czyni, by upewnić się, iż druga osoba jest tą „jedyną”… „

Przyznaję, trochę mnie uspokoiły jego domniemane powody odejścia Pana X. Teraz chłonę jak gąbka każdą odpowiedź (nawet jak niewiele ma wspólnego z prawdą ; )) Wspominam o tym, gdyż wcześniej wypierałam dobre słowa, a krytykę zbyt brałam do siebie (?nie wiem dlaczego?) Co do ostatniego punku (4) do mych ust cisnęły się słowa
- Oh naprawdę? – sarkazm w czystej postaci. Zamiast wypowiedzieć to głośno, wzruszyłam tylko ramionami i uśmiechnęłam się dla spotęgowania wrażenia, iż przyjęłam do wiadomości jego „love story”.
Może i tak czynią pewne typy mężczyzn, ale są też pewne typy kobiet u których taki zabieg nie przejdzie!

Tego samego dnia (jakby tego było mało), na deser dorwał mnie w pracy kierownik...

- I jak ci się układa z Panem X? – zapytał w akcie osobistych pytań

W odpowiedzi, swoją mimiką twarzy dałam mu do zrozumienia, iż nie do końca wiem, co ma na myśli

- Wczoraj przyjechał po Ciebie. Myślałem, że już wszystko pod kontrolą.

- Nic bardziej mylnego. Przyjazd Pana X miał wymiar zawodowy.

- Jesteś pewna, że już do niego nie wrócisz? – drążył temat, jakby miał w tym jakiś cel (?)

- Facet, który po siedmiu latach podarowuje kobiecie TAKIE słowa, nie ma już u mnie szans – odparłam półsłówkami starając się „coś powiedzieć, by nic nie powiedzieć” Nie czuję się swobodnie. Nie mam zamiaru otwierać się przed wszystkimi i spowiadać się. Tym bardziej przed kierownikiem, MOIM SAMOTNYM KIEROWNIKIEM

- Nie żebym cię nawracał, ale przemyśl to raz jeszcze – zakomunikował po czym moje uszy zwiędły(Co on plecie?!) – Pan X jest mądrym, miłym chłopakiem... (Jakaś zmowa plemników?)

- Nie ma takiej opcji - Piorunuję go wzrokiem

- Nie zgrywaj takiej twardzielki, bo jeszcze będziesz tego żałować

Przez dłuższy moment przetwarzałam jego słowa. Zaraz po tym zdałam sobie sprawę, co zasugerował. Z nerwów otworzyłam usta…Musiałam zmienić temat. Musiałam!

Wszem i wobec wiadomo, iż zawsze byłam prawdziwym okazem „uprzejmej dziewczyny”. Na dużo ustępstw się zgadzam, na dużo nieudogodnień jestem w stanie pójść, jak tylko poczuję „tę nutkę”. Dziś, w jednej kwestii nikt nie jest w stanie zaprowadzić mnie  w tak zwany ”kozi róg” Mowa tu o powrocie do Pana X. Jakkolwiek by mnie przekonywano, jakkolwiek wielkie artylerie argumentów by wyciągano w moją stronę, jestem na NIE. W moim słowniku nie ma nawet takiego zwrotu jak powrót do Pana X. Jeśli mężczyzna mówi, byśmy zostali przyjaciółmi…mężczyzna, który zawsze powtarzał, że z kobietą nie można żyć w stosunkach przyjacielskich. Pragmatyk, jak sam siebie określał, w kobiecie nie chce widzieć przyjaciółki…”Jeśli mi nie DAJE, to po co taką „przyjaźń” podtrzymywać?” (to jego słowa)…coś jest nie HALO! Tego pokroju facet w momencie traci na swojej wartości. Tak samo jak mi cholernie żal, tak samo jestem PRZEKONANA, że do niego nie wrócę choćby CHOLERA NIE WIEM CO!

I takim sposobem dobiłam do wyspy pierwszego oficjalnego dowodu, na to, iż rozstanie z Panem X daje mi wymierne korzyści! Eeeee, jestem dumna z siebie! Zaczęłam dbać o siebie emocjonalnie, czyli nawet akty desperacji nie są w stanie przykaraskać mi na nowo ODGRZEWANEGO KOTLETA. Wspominam o tym z tak wielką radością, gdyż przez ostatni rok stawiałam na sobie krzyżyk.